Wat als je 2 handen het niet meer doen?
- Gegevens
- Geschreven door Marc
In gesprek met... Vincent Deganck
Over de pensioenen, onze pensioenen, is er de laatste weken al veel inkt gevloeid en wellicht nog meer over gesproken, en terecht. In de vakschool vertelden de leerkrachten ons te pas en onpas dat wanneer je 2 handen aan je lijf hebt, er wel altijd werk voor jouw te vinden zal zijn. Een cliché-uitspraak die echter niet altijd overeenkomt met de realiteit. Hoewel ik nog maar een prille dertiger ben maak ik me meer en meer zorgen voor de momenten wanneer die 2 handen het niet meer kunnen of onvoldoende zullen zijn.
Wanneer je je inkomen haalt uit je fysieke mogelijkheden, weet je dat er ooit een dag komt dat je op je eigen limieten botst en dat het niet langer zal gaan. In België hebben we dan gelukkig zo iets als sociale zekerheid die dan voor een inkomensgarantie zorgt in de vorm van sociale uitkeringen. Zij het als werkloosheid, ziekte- en invaliditeit en pensioenen. Voor mij nog altijd de belangrijkste pijlers van onze sociale welvaart.
Nu de federale regering op punt staat grondige hervormingen door te voeren binnen de pensioenuitkeringen, waarbij de toekomst van de pensioenen er niet al te rooskleurig uitziet, voel je op de werkvloer een sterke verontwaardiging. Je kunt de mensen pensioenleeftijden vooropstellen van 60, 65 of 67 jaar, eenmaal die 2 handen het niet meer doen stel je de mensen voor een groot probleem. Hoe geraak je nog aan een leefbaar inkomen?
Laat ons daarom vooral de nadruk leggen op een leefbaar inkomen, want daar wringt nu eenmaal het schoentje bij de pensioenhervormingen. De regering schrapt en wijzigt allerhande vrijgestelde periodes, houd rekening met de 1e 45 loopbaanjaren in plaats van de beste 45 loopbaanjaren, enz… Niemand hoeft je te vertellen dat dit een verlaging van de pensioenuitkeringen tot gevolg zal hebben. Bovendien wordt, als enkel de 1e 45 jaar van tel is, iemand die langer werkt daarvoor niet beloond. Daarnaast is de pensioenbonus voor mensen die langer aan het werk bleven al eerder door deze regering afgevoerd.
Wat als je 2 handen het niet meer doen, en er geen vooruitzicht is naar een leefbaar vervangingsinkomen, wat dan?? Langer werken op zich zal al problemen oproepen, maar daar kunnen werkgevers en vakbonden op sectoraal en bedrijfsniveau streven naar oplossingen. Maar er kan maar 1 instituut een leefbaar vervangingsinkomen creëren en dat zijn de dames en heren politici. Willen we echt naar een systeem waarbij 75 jarigen enkel uren per dag wc-madam moeten spelen, of reclamefolders moeten verdelen omdat hun pensioen niet leefbaar is. Willen we echt naar een maatschappij waarbij mensen hun bejaarde ouders in huis moeten nemen omdat hun pensioen niet toelaat om nog langer zelfstandig te leven? En wat dan met mensen die kinderloos zijn? Is dit de rechtvaardigheid waar we in België naar streven??
Een aanval op de vervangingsinkomens hoort bij de lafste die er kan zijn. Want op dat moment val je mensen aan die zich niet langer kunnen verweren, die niet het stakingsmiddel op tafel kunnen leggen, die geen alternatieven hebben. Dit is onrechtvaardigheid anno 2017.
Onze pensioenen horen bij de laagste in Europa en iedere schrapping van gelijkgestelde periodes en besparingen zal die kloof enkel maar vergroten. Laat ons naast de wet van ’96, die de loonkloof met de buurlanden moet dichten, eens een wet van ’17 maken die de pensioenkloof dicht.
Wat als je iedere avond na het werk enkel zwart-stoffig slijm uit je neus moet snuiten, je handen roest zijn van metaalsplinters in de onderhuid en je gehoor verminderd door dagelijks tussen de draaiende machines te staan? Verdien je voor uw inzet ten aanzien van de maatschappij en de economie dan geen waardig pensioen?
Vincent Deganck
Delegee bij nv Van de Wiele
Andere blogs van Vincent
De kerstman bestaat niet (en Sinterklaas trouwens ook niet)
