In gesprek met... Caroline Segers

Nog meer dan voorheen sta ik mee op voor de sociale verkiezingen van 2020. Dit zou voor mezelf al de 4de keer zijn dat ik opkom voor de sociale verkiezingen en ik heb de evolutie meegemaakt. Vandaag is het meer dan noodzakelijk om de rechten van de medewerkers te helpen beschermen. 

De afgelopen jaren zie ik een verandering van mentaliteit in egoïsme en bitterheid zowel in de maatschappij als op de werkvloer. Hoe beter we het hebben, hoe beschermender we zijn. De angst wordt gevoed en de solidariteit verzwakt, terwijl het niet nodig is. Ik voel aan dat er toch meer mensen zijn die willen strijden. Daarvoor sta ik zeker mee op. Ik verduidelijk even waarom ik dit gevoel heb. 

Onlangs hebben we een staking gekend van 2 dagen. Dit naar aanleiding van aanhoudende problemen op het bedrijf. Voor we overgegaan zijn naar een staking hebben we eerst de werknemers geïnformeerd en geconsulteerd, via en personeelsvergadering, om te weten als fractie hoever de bereidheid was bij onze achterban. Tenslotte zijn wij het die hen vertegenwoordigen. De directie werd verschillende malen gewaarschuwd en er werd sociaal dialoog gevoerd met zelfs een verzoening tot gevolg, maar toch mocht het niet baten en de stakingsdagen werden een feit. 

We zijn met 3 vakbonden vertegenwoordigd binnen ons bedrijf, maar we stonden als ABVV helemaal alleen. We hebben onze verantwoordelijkheid genomen en hadden de meerderheid van de werknemers achter ons staan. De dagen voor het effectieve piket heeft de directie alles uit de kast gehaald om de stakers te overtuigen om niet mee te doen aan de staking en de sociale media heeft daar ook zijn deel in uitgevoerd. Ook hadden we geen steun van de twee andere fracties; Toch hebben we ons niet laten afschrikken en zijn de stakingsdagen doorgegaan. We hebben ons niet laten beïnvloeden en hebben piket gestaan aan het bedrijf en respect getoond aan de werkwilligen door ze door te laten. 

Op de 2 dagen piket heeft het bedrijf minimaal kunnen draaien waardoor er toch veel stakers waren die zich niet hebben laten afschrikken en van de werkwilligen hebben we ook veel steun ontvangen. Het was niet omdat ze doorwerkten dat ze de actie niet ondersteunden. Ieder had daarvoor zijn eigen reden. Ook waren we tenslotte de enige vakbond die stakersvergoeding uitbetaalden. 

Heeft de staking iets opgeleverd? Zeker en vast. De directie heeft ondertussen al maatregelen versneld uitgevoerd en weet men ook dat we waakzaam toezien. Er is een stap vooruit gezet en men heeft een versnelling hoger geschakeld. Na de zomer wordt nog verder onderhandeld over andere pijnpunten.

De solidariteit die aan het piket werd getoond vanuit de stakers, werkwilligen en verschillende organisaties, was een hart onder de riem en net daarom sta ik mee op. Ook in onze militantenkern is er een samenhorigheid gegroeid. Net daarom sta ik mee op omdat ik voel dat het noodzakelijk blijft om de werknemers te vertegenwoordigen en te beschermen. 

Guardian of the Factory!

Caroline Segers

Delegee ABVV-Metaal Daikin