In gesprek met... Mark Van Den Brande

De regering hakt met graagte in verschillende formules die volgens hen onbetaalbaar aan het worden zijn. Tijdskrediet kan enkel nog met motief, de oudere werknemers kunnen in het beste geval pas op 55 jaar van de landingsbaan genieten en wie veel geluk heeft komt in aanmerking voor het SWT. De pensioenleeftijd gaat intussen geleidelijk aan maar zeker naar boven.

Oudere werknemers die dit allemaal met lijdzame ogen moeten aankijken hoeven we niet te overtuigen dat deze maatregelen asociaal en zeer hard zijn.

Echter steeds meer jongeren onder ons ondergaan deze maatregelen alsof het hen weinig doet. “Wij zijn nog jong, wat kunnen wij eraan doen, wij moeten toch al werken tot we 80 zijn, enz…” zijn steeds meer terugkerende opmerkingen die we als afgevaardigden moeten aanhoren.

En toch, en toch,… Het lijkt een “ver van mijn bed show”, maar de beslissingen die nu worden genomen zullen wel degelijk voor elke generatie voelbaar zijn.

Waar is de tijd dat jonge ouders hun kinderen naar de grootouders konden brengen, die mooie tijd dat grootouders nog gezond en wel met pensioen waren en op hun oude dag met plezier voor de kleinkinderen konden zorgen?

Nu gaan de kleinkinderen naar een intussen bijna onbetaalbare kinderopvang.

Dit is maar een voorbeeld van wat de gevolgen zijn van het afnemen van allerlei maatregelen om oudere werknemers een aangenamere oudere dag te gunnen.

De huidige generaties kunnen genieten van de sociale voordelen waar de vorige generatie(s) voor hebben gestreden.

Als wij de strijd al opgeven, wat blijft er dan nog voor onze kinderen over?

Ik kijk in de ogen van mijn kinderen en met overtuiging zeg ik: “jullie moeten een betere toekomst krijgen dan mij…”.

Mark Van Den Brande
Hoofdafgevaardigde Sanha Fittings