In gesprek met ... Alex Van de Vondel.

Enkele jaren geleden, in 2014 om precies te zijn, besliste deze regering om de pensioenleeftijd in 2025 naar 66 en vervolgens in 2030 naar 67 jaar te brengen! Dit hebben we grofweg moeten slikken en dit was ook de voorbode van nog andere verzuchtingen die we nu moeten ondergaan. Niet dat ook maar iets van dit alles in de kiesprogramma’s stond voor de verkiezingen, maar deze asociale beleidsploeg is van haar eerste leugen dan ook nog niet gebarsten.

Daaraan gekoppeld zijn er een aantal zaken waar wij het als vakbond absoluut en totaal niet mee eens zijn en waarbij we ons ernstige vragen stellen naar de toekomst .

Zo vind ik het onbegrijpelijk dat men ervoor kiest om werknemers enkele jaren langer te laten werken en het tegelijkertijd aandurft om de instap in een tijdskrediet/landingsbaan te bemoeilijken door de leeftijd te verhogen en te frunniken aan de uitkeringen. Een pure schande! Het gewaarborgd loon en de ziekenkas zullen het geweten hebben, maar daar hebben werkgevers dan weer andere maatregelen voor .

Komt erbij dat men dan ook het tijdskrediet zonder motief afschaft. Er zullen altijd mensen zijn die geen motief (meer) hebben of en die vallen dan simpelweg uit de boot. Klopt, het tijdskrediet voor zorg of opleiding kent wel een uitbreiding, maar onze oudere werknemers heeft daar weinig boodschap aan.

Dan is er nog de lege doos Cao 104 Werkbaar werk , volgens mij meer de processie van Echternach zoals werkgevers hierop reageren. Allemaal mooi in theorie, maar de praktijk wijst volgens mij wel uit dat hier heel stiefmoederlijk wordt mee omgesprongen. De echte wil om jobs te creëren of om te buigen zodat 45-plussers en ouderen op een menselijke manier tot het einde van hun carrière hun job kunnen blijven uitoefenen mankeert compleet.

Veel, zo niet alles heeft te maken met kost en concurrentie. Daar waar twintig, dertig jaar geleden mensen werden ingezet in bijvoorbeeld het onderhoud, de keuken, als bewakingspersoneel, het onthaal kan dat vandaag niet meer. Toen had men jobs in voorbereiding naast de productielijnen voor werknemers die het wat moeilijk hadden of het tempo niet meer aankonden. Maar ook die jobs werden uitgegeven naar beschutte werkplaatsen en lageloonbedrijven in binnen- en buitenland. Dat waren volgens mij jobs die toen echt kaderden in werkbaar werk. Er is indertijd voor gekozen omwille van andere redenen (lees: winstbejag) en dat is nu de werkgevers hun corebusiness, niet meer.

Bijkomend fenomeen, en ook te begrijpen, is dat oudere werknemers hun hoofd ook dikwijls niet meer staat naar aangepast werk, bijscholing of training-on-the-job, maar eerder naar SWT, het vroegere brugpensioen dat stilaan onbereikbaar wordt.

Een naadloze overgang naar mijn laatste punt: het SWT dat zo onder druk staat. Hier krijgen we dan weer te maken met hen die hierin stapten en niet aan bepaalde criteria voldoen door de RVA, door de VDAB niet worden gerust gelaten in de zoektocht naar een nieuwe job (actieve of passieve beschikbaarheid). Je zal je oude job waar je uitgeblust of aan de kant geschoven was maar opgegeven hebben! Hopelijk had je geen knelpuntberoep want dan ben je er helemaal aan voor de moeite...

Bijkomend heb je dan ook nog de definitie ‘zware beroepen’ waar eind juni een overeenkomst moet zijn, maar wat volgens mij een draak van een wetgeving is. Deze definitie kadert zowel in de regelgeving rond tijdskrediet /landingsbanen als stelsels van werkloosheid met bedrijfstoeslag.

Om maar één voorbeeld te noemen zal je maar je hele loopbaan in weer en wind gestaan hebben terwijl iemand van dezelfde leeftijd in een tweeploegenstelsel veel betere condities krijgt (waarmee ik me totaal niet uitlaat over de zwaarte van de job) en enkele jaren vroeger kan vertrekken.

In het verschiet ligt vooral nog veel werk op de plank. Met deze regering gaat dit hopeloos de verkeerde kant uit en we kunnen als vakbond dan alleen maar hopen dat hier snel een gekleurde koerswijziging uitkomt. Niet dat het tij dan direct zal keren, maar we kunnen dan hopelijk toch terug wind in de zeilen krijgen, want nu varen we achteruit!

Ontwaakt verworpenen der aarde

Alex Van de Vondel
Delegee Atlas Copco

 

Andere blogs van Alex:

Een bezorgde metallo