In gesprek met ... Sacha Cornelis.

Twee jaar terug zagen wij in een bepaalde afdeling van de firma, waar wij de kleinere compressoren maken, een sterke achteruitgang. Ook kwamen er geen nieuwe producten meer bij. Iedereen was ervan overtuigd dat deze afdeling op lange termijn zou verdwijnen. Als vakbond hebben wij toen gesprekken aangevat om toch in deze divisie terug nieuw leven te blazen.

Het management wou wel mee gaan om nieuwe producten in Antwerpen te maken, maar daar moest wel flexibiliteit tegenover staan. Vorig jaar zijn wij dan gestart met de onderhandelingen om de seizoensgebondenheid voor bepaalde producten te kunnen opvangen.

Men had als werkgever een flexibele capaciteit nodig om productiepieken op een meer structurele basis aan te pakken. Het eerste gesprek liep wat aftastend om te kijken welke taboes er waren aan de twee kanten.

Als eerste punt vonden wij als vakbond dat welk systeem er ook kwam, het steeds op vrijwillige basis moest zijn. Met deze communicatie was de toon meteen gezet. Dus na enkele meetings en felle discussies zijn we tot een compromis gekomen dat geschikt was om naar de mensen te communiceren om eens te voelen wat zij ervan dachten.

Het systeem van flexibiliteit is gebaseerd op tijdsbanken. Als werknemer presteer je in piekperiodes één uur extra per dag bovenop de normale arbeidstijd en deze uren worden dan een tijdsbank gezet.

De uren worden dan verdeeld over werkgever en werknemer. Voor 3 extra uren gaan er 2 uren in de tijdsbank van de werkgever en 1 uur naar de werknemer. De recuperatie van de werkgeversuren worden steeds besproken met de syndicale delegatie wanneer deze gepland worden. Er is een maximum afgesproken van 200 uren in de tijdsbank.

De uren van de werknemer mogen ze vrij plannen in periodes wanneer er geen extra uren gepresteerd worden. Jaarlijks hebben werknemers het recht om te evalueren dat ze in het systeem blijven of dat ze er uit stappen. Dit maakt dat de werkgever er alle belang bij heeft om dit systeem op een goede en sociale manier te gebruiken.

Als werknemers hebben ze mogen kiezen of ze het extra uur voor of na de arbeidstijd (07.15 uur tot 15.26 uur ) wilden presteren, de keuze viel uiteraard voor een extra uur voor de shift.

80 % van de werknemers is er toen uiteindelijk ingestapt. Één jaar later terugkijkend op het systeem maak je de rekensom. Het heeft inderdaad extra werk gebracht naar Wilrijk en we zijn weer volop aan het aanwerven in deze divisie.

Je kunt steeds de vraag stellen of dit nu een goed systeem is of een afgeleide van de wet-Peeters. Het verschil zitten hem natuurlijk in de vrijwilligheid en de controle die we als vakbond behouden .

Als afgevaardigde moet je soms moeilijke beslissingen nemen en bepaalde keuzes maken, keuzes die niet altijd gemakkelijk zijn, maar waar je de toekomst hopelijk iets meer mee verzekert voor de werknemers op je bedrijf om hun ook het laatste woord nog te kunnen geven.

Sacha Cornelis
Hoofdafgevaardigde Atlas Copco