de voorzitter

De Voorzitter gaat de dialoog aan. Het gedacht van Georges De Batselier.

 

ABVV-Metaal dankt zijn kiezers voor het vertrouwen

De bolletjes zijn ingekleurd, de stemmen geteld, de uitslag gekend. De sociale verkiezingen zijn weer voorbij, veertien dagen van sociale democratie in onze bedrijven. Het VBO vindt heel die verkiezingen te duur. Als ook democratie ene prijs begint te krijgen, dan wordt het wel heel gevaarlijk...

Vergelijkingen bij sociale verkiezingen zijn altijd gevaarlijk omdat op vier jaar tijd het sociale landschap zodanig veranderd (door herstructureringen, sluitingen, opkomst nieuwe bedrijven,...) dat je dikwijls appelen met citroenen zit te vergelijken. Bovendien kunnen uitslagen erg verschillen van sector tot sector, van bedrijf tot bedrijf.

Dat neemt niet weg dat het ons verheugd dat volgens de cijfers zoals ze tot nu toe gekend zijn (en dat zijn nog altijd niet de volledige cijfers) eerst en vooral het ABVV zowel in stemmen als mandaten vooruit gaat. Voor ABVV-Metaal kan men de resultaten op de website: op de openingspagina vindt men een aantal gegroepeerde resultaten en vervolgens kan men Technische Bedrijfseenheid per Technische Bedrijfseenheid de resultaten bekijken en de ABVV-Metaal verkozenen.

Voor het geheel van onze sectoren (technologische industrie, monteerders, non-ferro, staal, elektriciens, garages, koetswerk, metaalhandel, terugwinning metalen, edele metalen, luchtvaartmaatschappij Sabena en niet Sabena) gaat ABVV-Metaal voor de tweede maal op rij vooruit en dit zowel in de Ondernemingsraad, als ook in het Comité.

Natuurlijk is iedereen gefixeerd op de uitslag van zijn bedrijf. En we hebben prachtige en opmerkelijke uitslagen gehaald in heel  wat onze bedrijven: Umicore, Bekaert (waar we de grootste worden in een voormalig groen bastion), Opel, Van Hool, Bosch, Philips, Volvo Parts, Ford (in moeilijke omstandigheden), de toeleveranciers in het algemeen....  En dan doe ik ongetwijfeld te kort aan al die andere bedrijven die ik hier nu niet op som.

Daarnaast hebben we nog een aantal zeer opmerkelijke resultaten:

  • het Paritair Comité 111 (technologische industrie / Agoria) waar we voor OR en CBPW samen met 1,75% vooruitgaan in mandaten
  • in de Non-Ferro boeken we een winst van 10,2%
  • in de Staal + 2,3% en in het koetswerk
  • er zijn de meer dan prachtige uitslagen bij de jongeren (+12%), tot voor kort een zuiver wingewest voor ACV, die hoopgevend zijn voor de toekomst
  • 1,5% meer verkozen vrouwen is misschien nog steeds onvoldoende, maar is in ieder geval een positieve vooruitgang
  • goede uitslagen in heel wat KMO's duiden aan dat we niet alleen een vakbond van de grote bedrijven zijn, al blijft er zeker op dat terrein nog heel wat werk te doen.

Zijn die goede uitslagen nu allemaal te danken aan de acties die de laatste maanden gevoerd werden, zoals de media suggereren. Dat lijkt misschien zo, alleen is het niet zo. Natuurlijk moet de echte evaluatie nog gebeuren. Maar we denken dat we een goede campagne gevoerd hebben met een goede ondersteuning van onze militanten. Maar bovenal was er het uitstekende werk gedurende vier jaar van onze delegues en militanten. En actie voeren is daar meer één klein onderdeeltje van. Want koopkrachtakkoorden zijn er in een kleine honderd bedrijven afgesloten, maar syndicaal gewerkt werd er in vele honderden.

We danken alle kiezers voor het vertrouwen en zoals vier jaar geleden zullen we dat vertrouwen ook nu weer niet beschamen. Want de campagne voor 2012 is vandaag al begonnen. In die zin zijn sociale verkiezingen ook eerlijke verkiezingen. Meer dan bij welke verkiezingen ook, gaat het om het werk dat geleverd werd en niet om de gadgets die uitgedeeld worden. Al begint het wat dat betreft stilaan de spuigaten uit te lopen en moet er nagedacht worden over een manier om daar op een wettelijke basis paal en perk aan te stellen.

Herwig Jorissen
Voorzitter

Samen sterk voor de toekomst van onze (automobiel)industrie - STEM 1

Vlak voor één mei kregen de arbeiders van GM Antwerpen zwart op wit op papier de bevestiging dat de toekomst van de vestiging verzekerd is tot 2016. In Rüsselheim ondertekenden de Europese GM directie en de vakbonden een Europees raamakkoord dat garandeert dat Antwerpen vanaf eind 2010 de productie krijgt van twee types SUV's (lichte terreinwagens). Vanaf december 2010 krijgt Antwerpen de exclusieve productie van de SUV op Opel-basis, één maand later in januari 2011 volgt de SUV op Chevrolet-basis. De SUV's zijn goed voor een productie van 120.000 wagens per jaar. Daarnaast hoopt men nog een tijdje de (bescheiden) Astra-productie (een 25.000 per jaar) te behouden voor de Oost-Europese markt. Volgend jaar beslist GM dan of Antwerpen er vanaf 2012 nog een derde nieuw model bij krijgt.

Waarom schrijven we dit nu? Eerst en vooral omdat dit meer dan goed nieuws is voor de arbeiders en de gezinnen van GM en alle toeleveranciers. Maar ook omdat er bij GM een meer dan voorbeeldige strijd geleverd werd. Op Europees vlak, want zonder de Europese syndicale vastberadenheid had de toekomst van Antwerpen er heel wat slechter uitgezien. Maar ook op het niveau van de vestiging hebben de militanten van ABVV-Metaal prachtig werk geleverd. Vanaf het moment, één jaar geleden, dat  de dramatische aankondiging plaatsvond had ABVV-Metaal twee doelstellingen. Ten eerste zorgen voor de toekomst van de vestiging in Antwerpen met behoud van een maximale tewerkstelling. We wisten dat we daar zeker twee, en liefst drie, modellen voor nodig zouden hebben. We wisten ook dat we moesten zorgen dat er nu geen beslissingen zouden genomen worden (bv. het schrappen van de nachtploeg) die straks een hypotheek zouden leggen op de toekomst van de vestiging in Antwerpen. Ten tweede wilden we een zo goed mogelijk sociaal plan voor diegenen die we niet kunnen houden.

We hebben daar aan vast gehouden tegen alles en iedereen in, ook de andere vakbonden. Sommige kozen er voor om elke onrust en/of onzekerheid aan te wakkeren. Zonder naïef te zijn, zijn we blijven geloven  en vechten en werken voor een toekomst voor Antwerpen. We zijn nu een jaar later en het resultaat is er: er is werkzekerheid tot 2016 met twee modellen met behoud van drie ploegen én investeringen. Bovendien is Antwerpen nog steeds in de running voor een derde model in 2009. Natuurlijk hebben we de drastische herstructurering en afvloeiingen niet kunnen tegenhouden, maar dat hebben we een sociaal plan voor kunnen onderhandelen dat zijns gelijke niet kent.

Waarom we dit schrijven? Omdat dit is waar ABVV-Metaal voor staat. Op een realistische consequente en coherente manier voeren we de strijd die moet gevoerd worden. We hebben dat de afgelopen vier jaar gedaan, bij General Motors maar ook in ontelbare andere bedrijven. We zitten nu midden in de sociale verkiezingen, maar nu al weet ik dat onze militanten dat ook de komende vier jaar zullen doen.
Samen Sterk  Samen 1

Herwig Jorissen
Voorzitter

ABVV-Metaal lanceert een nieuwe website www.stopmisbruik.be

Begin februari heeft ABVV-Metaal een affiche campagne gelanceerd “Stop Misbruik Tijdelijke & Interimarbeid”. De aanleiding waren de acties bij de toeleveranciers van Ford. Als inbedrijven meer dan veertig procent van het personeel met een tijdelijk contract werkt of als werknemers gedurende jaren  met tijdelijke contracten werken dan is er iets grondig mis.
Uitzendarbeid is per definitie een tijdelijke oplossing voor een tijdelijk probleem (vervanging of vermeerdering van werk). In de praktijk is uitzendarbeid verworden tot:

  • een pool van arbeiders waaruit naar believen van het moment, kan gerecruteerd worden
  • een instrument waarbij contractuele flexibiliteit soms pervers samengaat met arbeidstijdflexibiliteit
  • een permanent contingent van arbeiders waarvan de absolute duur van de tewerkstelling niets meer te maken heeft met een tijdelijke situatie
  • een systeem waar aan loondumping wordt gedaan, uitzendarbeiders worden namelijk in vele gevallen aan het regionaal, zelfs nationaal minimumloon betaald i.p.v. aan de ondernemingsbarema's
  • een systeem waarbij in hoofde van de uitzendkracht geen enkel uitzicht en zekerheid bestaat op een loopbaan in het vast kader 
In het kader van onze campagne lanceert ABVV-Metaal nu de website “Stop Misbruik Tijdelijke & Interimarbeid”: www.stopmisbruik.be. Op deze  site kan je:
  • Informatie vinden: de basis wetgeving over interim- en tijdelijke arbeid, de actualiteit over interim en andere precaire arbeid in onze sectoren, maar ook daarbuiten, studies en standpunten over tijdelijke arbeid, verslagen van acties en activiteiten,...
  • Discussiëren en ervaringen delen met arbeiders in dezelfde situatie, met militanten uit bedrijven, met secretarissen die actief zijn rondom tijdelijke arbeid op ons forum
  • Concrete vragen stellen als je denkt dat je rechten geschonden worden.

De campagne van ABVV-Metaal kadert in de Internationale campagne van de Europese en de Internationale Metaalbond rondom precaire arbeid in zal zijn vormen. Ook hierover zullen we uitvoering berichten op de website.

Het doel van onze campagne is helder en simpel: er moet een einde komen aan het misbruik van interim en tijdelijke arbeid. De wet moet toegepast worden: tijdelijke arbeid is en blijft tijdelijk en uitzendarbeid moet gebruikt wordt volgens de wettelijk voorziene motieven, met effectieve controle. ABVV-Metaal maakt zich sterk om in onze sectoren paal en perk te stellen aan de misbruiken.

Herwig Jorissen
Voorzitter

Samen sterk - Samen 1

Bijna is het zo ver, bijna beginnende sociale verkiezingen. Nu aan de vooravond van 1 mei zijn het de dagen van de laatste sprint, van de laatste loodjes, de laatste pamfletten, affiches en gesprekken. Sociale verkiezingen zijn – gelukkig – nog niet verworden tot barnum reclamecampagnes met holle frases, zoals dat al te dikwijls het geval is bij de politieke verkiezingen. Tenminste, dat hopen we, want je weet nooit wat de laatste week nog in petto heeft. Sociale verkiezingen gaan over het werk dat geleverd is in de bedrijven, in de sectoren.

Met een gerust hart kunnen we zeggen dat we vier jaar aan een stuk meer dan ons best gedaan hebben:

  • toen de regering een generatie wilde pakken was het ABVV-Metaal die leiding had van de sectorale en interprofessionele acties en hebben we het brugpensioen gedeeltelijk kunnen vrijwaren voor onze metallos
  • tijdens de recente golf van koopkrachtakkoorden stonden wij in de frontlinie
  • in al onze sectoren werden – in moeilijke omstandigheden – goede CAO's afgesloten: met index- en loonsverhogingen, met verdere verbeteringen en verhogingen voor de sectorale pensioenfondsen en ons aanvullend pensioen
  • met maximale verlenging van het brugpensioen;bij gebrek aan een wettelijke regeling van het werknemersstatuut hebben we zelf de discriminatie van de arbeiders en de kloof met de bedienden zoveel mogelijk gedicht. Hetzelfde proberen we ook te doen voor de interimmers en de tijdelijke contracten: tijdens de laatste CAO-onderhandelingen hebben we in bijna al onze sectoren het statuut van de tijdelijken en interimmers kunnen verbeteren
  • van Opel tot Syncreon, van Ford tot Nexans, van Antwerp Shiprepair tot bij Bombardier, bij de toeleveranciers en in de moederbedrijven, in kleine en grote bedrijven hebben onze militanten de tewerkstelling verdedigd... 

Sociale verkiezingen gaan over vier jaar syndicaal werken in de bedrijven.  Het is een werk van alledag, van allemaal, van alle militanten. Het zijn die militanten die nu op onze lijsten staan. Meer lijsten en dus meer bedrijven waar ABVV-Metaal opkomt dan ooit te voren. Het is nu aan de arbeiders in al die bedrijven om te oordelen, hoe goed we ons werk gedaan hebben. Maar wij hebben er alle vertrouwen in.

Maar voor het zo ver is gaan we eerst nog vieren en strijden op onze feestdag, want ook al valt hij samen met die andere feestdag, 1 mei is én blijft rood. Op die rode 1 mei telt maar één boodschap: samen zijn we sterk en samen zijn we 1.

Herwig Jorissen
Voorzitter

Wie is er nu nog bezorgd om de auto-industrie in ons land?

Toen de Ford-arbeiders een maand geleden staakten voor een koopkrachtverhoging was het land bijna te klein. De politieke wereld op kop veroordeelde hen: de arbeiders speelden met vuur, ze bedreigden de toekomst van Ford in Genk,... Achteraf vond de Ford-directie het niet alleen nodig om de arbeiders een negentiende-eeuwse brief toe te sturen, waarin te lezen stond dat de staking 15 miljoen euro had gekost en moest worden terugverdiend; daarbovenop stelde ze onaangename maatregelen in het vooruitzicht en zei dat werknemers die het niet eens waren met haar beleid maar moesten vertrekken. Welke die onaangename maatregelen zijn waaraan de directie toen dacht, weten we nu: het personeel moet zelf zijn busvervoer betalen, de maaltijden in het bedrijfsrestaurant worden duurder, en dergelijke dingen meer. Deze keer kwam de verontwaardiging niet alleen van de vakbonden. De voormalige minister van Werk, Peter Van Velthoven (sp.a), en zelfs professor Blanpain spraken schande van de directie en maakten duidelijk dat wie de arbeiders laat betalen voor een staking eigenlijk het stakingsrecht in vraag stelt en elke sociale dialoog in de toekomst bemoeilijkt.

Van de politieke partijen die in de interim of welke regering dan ook zitten, hebben we niets gehoord. Maar diezelfde partijen hebben in hun noodbegroting (in de betekenis van ‘nodig om Leterme premier te maken') wel beslist om de lastenverlaging voor ploegenarbeid uit te stellen. Agoria reageerde onmiddellijk met een persmededeling om erop te wijzen dat zowel de huidige als de toekomstige premier eerder al hadden toegezegd om de korting van tien naar zestien procent op te trekken. Dat moet nu gebeuren, aldus Agoria, om te vermijden dat ons land (inzake ploegenarbeid) duurder zou worden dan de omringende landen, dat onze vestigingen bestellingen zouden verliezen en dat er dus jobs zouden sneuvelen. Zeker voor de auto-industrie is die ingreep erg belangrijk: hogere of lagere lasten hebben een onmiddellijke impact op de toekomstkansen van de Belgische autofabrieken. Anders gezegd, de verlaging is van levensbelang om de werkgelegenheid in de sector veilig te stellen.

Welk signaal denkt onze regering daarmee te geven aan onze auto-industrie en de respectievelijke hoofdkwartieren van GM, Ford en Volvo? Dat gedane beloftes van geen tel zijn in de Belgische politiek? Dat de toekomst van de automobiel in België enkel een zaak is van de arbeiders die er werken?

Met deze begroting worden onze arbeiders tweemaal gepakt. Een eerste keer omdat de regering te weinig doet voor hun koopkracht (maar dat hebben ze zelf al gedeeltelijk rechtgezet). Een tweede keer omdat deze regering zich niet bekommert om de industrie en opnieuw de arbeiders het gelag laat betalen.

Ten slotte, de Ford-arbeiders hebben het productieverlies door de staking (4000 wagens) al opgehaald. Hoe zit het eigenlijk met de achterstand die we opgelopen hebben door al de maanden aanslepende staking van de politieke partijen? Dikt die gewoon verder aan?

Herwig Jorissen
Voorzitter