In gesprek met ... Wim Careel.
Je kunt vandaag geen krant of tijdschrift openslaan zonder er één of ander artikel over de taxshift tegen te komen. Het is een van de belangrijkste politieke en economische items van het moment. Iedereen heeft er een mening over, al dan niet onderbouwd met deftige argumenten.
Eén ding is duidelijk: het is niet eenvoudig om een genuanceerde mening te ontwikkelen over dit onderwerp. De ganse discussie over ‘rechtvaardige fiscaliteit’ is niet alleen behoorlijk technisch, ze is ook sterk ideologisch gekleurd. Vandaar dat men op den duur door de bomen het bos niet meer ziet.
Inzicht in het thema is echter zeer belangrijk, niet in het minst voor een vakbondsafgevaardigde of militant. Onze delegees in de ondernemingsraad kunnen bijvoorbeeld nagaan hoeveel (of hoe weinig) vennootschapsbelasting er werd betaald. En van welke fiscale gunstmaatregelen, met de notionele intrestaftrek op kop, er werd genoten. Dat is allemaal interessant cijfermateriaal om sterker te staan in discussies met de werkgever. Dergelijke informatie is trouwens heel eenvoudig terug te vinden in de Economische en Financiële Informatie (EFI) van je bedrijf.
Enige kennis is ook nodig om, zowel binnen als buiten het bedrijf, de discussie aan te gaan met diegenen die voortdurend platitudes verspreiden in de trant van: “Het zijn de Grieken die met ons belastinggeld gaan lopen” of “de grote vermogens belasten resulteert in de praktijk enkel in het belasten van de middenklasse”. Het is trouwens een even grote platitude om te veronderstellen dat een vermogens(-winst)belasting al onze problemen zal oplossen.
Met onze vormingsdienst hebben wij afgelopen schooljaar een vierdaagse vorming aangeboden die volledig in het teken stond van ‘rechtvaardige fiscaliteit’. We hebben experts aan het woord gelaten over de taxshift en vermogensbelastingen, over milieufiscaliteit, over de strijd tegen fiscale fraude, enzovoort.
We hebben concrete cijfers en feiten besproken: hoe zijn de vermogens in België verdeeld? Wie bezit de meeste aandelen? (tip: het is niet de middenklasse). Welke vermogensbelastingen bestaan vandaag al, in België en Europa? Hoe hoog zijn de lasten op arbeid, bij ons en elders? Over dit alles hebben we dan interessante discussies gehad en onze mening versterkt, herzien en verder onderbouwd.
Dit is de enige manier om een complex dossier als de taxshift te benaderen: met enige terughoudendheid en met respect voor de feiten. Alleen zo kan men vermijden te vervallen in platte oneliners, zoals je er vandaag maar al te veel hoort en leest.
Op het einde van de vorming hoefden we alleen nog maar onze waarden van rechtvaardigheid en solidariteit toe te passen om tot ons besluit te komen: willen we de loonkosten verlagen én een sterke sociale zekerheid behouden dan is één of andere vorm van vermogensbelasting onvermijdelijk. En dat kan gerust zonder de middenklasse te viseren. In tegenstelling tot Bart De Wever en Gwendolyn Rutten in de Zevende Dag was er niemand die vond dat het meer belasten van de grote vermogens en de superrijken ‘pure quatsch’ is. Helaas zijn het wel deze laatsten die het in ons land voor het zeggen hebben.
Wim Careel
Vormingswerker ABVV-Metaal
Andere blogs van Wim: